Haurrek askatasunean mugitu eta lagunduta sentitu behar dute, konfiantzaz hazteko eta bete-betean garatzeko. Haurtzaroan, psikomotrizitatea bidelagun bihurtzen da, mugimenduaren bidez esperimentatu dezaten, beren gorputza hauteman dezaten eta beren nortasuna eraiki dezaten laguntzen baitu. Gure txikiei heldutasunerako bidea modu orekatuagoan bizitzen laguntzeko funtsezko baliabideetako bat da, zalantzarik gabe.

Bere garapen oso eta integralaren beharraz jabetuta, EKINTZA Ikastolan haur bakoitza bakartzat hartzen dugu eta teknika hau Haur Hezkuntzako zikloan txertatzen dugu.

Bernard Aucouturier frantziarra izan zen psikomotrizitatearen garapena eta praktikaren oinarriak ezarri zituena, mugimenduari behaketari eta ekintzari balioa emateaz gain. Teknika honen bidez, umeei heltze psikologikoko ibilbide batean laguntzen zaie, jarduteko plazerretik pentsatzeko plazerrera doana.

EKINTZA Ikastolan, Aucouturier psikomotrizitateak 5 urteko ikasgelan aukera paregabea eskaintzen digu gure txikien garapen integrala bultzatzeko jolas autonomoaren bidez. Eserlekuak, koltxonetak, oihalak edo gomaaparrezko irudi geometrikoak bezalako elementuek jolasera eta miaketara gonbidatzen dute, salto egiteko, igotzeko, balakatzeko, eraikitzeko, korrika egiteko, ezkutatzeko edo atseden hartzeko bulkadak askatuz.

Saioaren faseak giro segurua eta estimulatzailea sustatzeko diseinatuta daude, eta behaketa eta ebaluazio xehatuak haur bakoitzaren aurrerapenaren jarraipen arduratsua egiteko aukera ematen du.

Psikomotrizitate-saio baten faseak

Harrera-fasea. Giro seguru eta atsegina sortzeko unea da. Pertsona erreferenteak haur bakoitza agurtu, sentitu eta ikusten du, egun horretan landu nahi dituzten jolasei buruz hitz egiten duten bitartean. Hemen oinarrizko bi arau ezartzen dira: “Ezin da minik egin, ezta minik hartu ere” eta edozertara jolastu daiteke, “egiazkoa balitz bezala”.

Joko autonomoaren fasea. Haurrek askatasunez jolasten dute askotariko materialekin, beren sormena eta espontaneotasuna adieraziz.

Proposamenen fasea: Jolasteko proposamenak sartzen dira, haur eta gaztetxoen jarduera gidatzeko, baina ez zuzentzeko, hala nola motrizitate globala, oreka, koordinazioa, imitazio-jokoak edo oztopo-zirkuituak sustatzen dituztenak.

Erlaxazio-fasea: Intentsitatea jaisteko unea da, ongizatea eta introspekzioa sustatuz, ipuin bat irakurriz.

Amaiera fasea: Fase honen helburua saioa modu positiboan ixtea da, haurrek esperientziari buruz dituzten inpresioak eta sentimenduak bilduz eta etorkizuneko saioak aurreratuz.

Zer rol jokatzen du psikomotrizistaren figurak saio batean?

Bernard Aucouturier-en sisteman oinarritutako psikomotrizitate saio batean, psikomotrizistaren papera erabakigarria da haurren garapen integrala errazteko, elkarrekintza zainduen eta aintzat hartuen bidez. Kanpotik kontrakoa dirudien arren, haurrek gida hori behar dute beren jolas libre eta autonomoa garatzeko. Elkarrekintza horiek askotarikoak dira, eta haurrak behatzean, laguntzean eta gidatzean oinarritzen dira, egitura zurrunak ezarri gabe, berezko jolasa eta sormena naturalki gara daitezen ahalbidetuz.

Bernardek berak zioen bezala: “Ez dago Psikomotrizitate saiorik, psikomotrizista eraturik ez badago”. EKINTZA Ikastolan, Haur Hezkuntzako gure irakasle guztiak metodologia horretan prestatuta daude, hain aberasgarria den teknika horren garapen eraginkorra bermatzeko.

Izan ere, keinuen eta jarreren hartzaile handiak dira haurrak, eta, beraz, funtsezkoa da figura horrek segurtasun fisikoa ematea bere presentziarekin, baita segurtasun afektiboa ere, hats-hitzekin, irribarreekin eta ikusizko kontaktuekin, saioak dibertimendua ekarriko baitu, baina baita erronkak ere txikientzat.

Oso konstruktiboa da jolasak edo jarduerak modu iradokitzailean proposatzea: “Zer moduz mendi bat kuxin hauekin eraikitzen badugu?” edo “norbaitek altuera batetik bestera salto egiten saiatu nahi du?”. Proposamenak gonbidapenak izatea da gakoa. Psikomotrizistaren beste funtzioetako bat da haurrak jolasean sakondu eta aukera berriak aztertzea edo arazo praktikoak eta gatazkak modu eraikitzailean konpontzen laguntzea.

Saioaren amaieran, funtsezkoa da haurrak biltzea egin dutenaz, nola sentitu diren eta zer ikasi duten hitz egiteko, eta saioa amaiera positibo batekin amaitzea, haien parte-hartzea eskertuz eta saioaren une positiboak azpimarratuz.

Aucouturier-en sisteman oinarritutako psikomotrizitatea metodologia onuragarrienetako bat da haurren heldutasunerako bidean. Psikomotrizitate-saioek konfiantza irabazten eta koordinazio motorra hobetzen laguntzen diete, baita emozioak ulertzen eta nola kudeatu ulertzen ere. Eta hori gutxi balitz, sormena eta arazoak konpontzeko gaitasuna ere bultzatzen dituzte.